Het virus is zo klein. De gevolgen zijn zo groot. Wat een les.
Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. Dat leert het leven. En de Bijbel.
Een kleine wortel van bitterheid. Iets kleins in het hart. Een kleine zonde. De gevolgen zijn zo groot.
Wij maken ons vaak zo druk over wat wij ‘grote’ zonden noemen.
Deden we dat maar over wat wij ‘klein’ noemen.
Als Gods Geest je ogen opent, dan wordt klein heel groot. En jijzelf heel klein.
Wij zijn kleine mensen. Onze woorden vaak zo groot.
We weten het zo goed. Als die schipper op de kant. Als de bondscoach thuis op de bank.
We weten het vooral heel goed voor anderen. Wat zij moeten doen. Of fout doen.
En dan komt iets kleins in ons leven en blaast ons omver.
Een storm raast over het meer. Het bootje loopt vol water.
En Jezus slaapt.
Ik lag en sliep gerust,
Van ’s HEEREN trouw bewust,
Tot ik verfrist ontwaakte;
Want God was aan mijn zij’;
Hij ondersteunde mij
In ’t leed, dat mij genaakte.
Ik zal, vol heldenmoed,
Daar mij Zijn hand behoedt,
Tienduizenden niet vrezen;
Schoon ik, van allen kant,
Geweldig aangerand
En fel geprangd moog’ wezen.
Meester, bekommert U Zich er niet om dat wij vergaan?
En Hij, wakker geworden, bestrafte de wind en zei tegen de zee: Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen en er kwam een grote stilte.
En Hij zei tegen hen: Waarom bent u zo angstig? Hebt u dan geen geloof?
En zij vreesden met grote vrees en zeiden tegen elkaar: Wie is Deze toch, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?
Ons geloof wordt op de proef gesteld: werkt het in de praktijk, nu we zelf met het virus geconfronteerd worden?
Waarom bent u zo angstig?
Hebt u dan geen geloof?
En er kwam een grote stilte…