Hervormingsdag.
31 oktober 1517

Wie had gedacht dat een monnik uit Wittenberg een wereldwijde hervorming in gang zou zetten?
Hij deed wat hij moest doen.
Volgde zijn overtuiging.
Zocht rechtvaardig te zijn voor God.
Ontdekte dat het alleen kan door Christus:
door genade, door geloof, door de Schrift.

Wij komen dus tot de slotsom dat de mens door het geloof gerechtvaardigd wordt zonder werken van de wet. (Rom 3:28)

Luther schrijft dan:
Zo hoog de hemel boven de aarde is, zo ver moet ook de wet gescheiden worden van de rechtvaardiging. En als het gaat om de zaak van de rechtvaardiging, mag er niets anders geleerd, besproken of gedacht worden dan alleen het woord van genade dat zichtbaar wordt in Christus. De wet draagt helemaal niets bij aan de gerechtigheid die voor God bestaat, ook niet voor het kleinste deel. (…) De christelijke gerechtigheid, die onze bescherming is, niet alleen tegen alle geweld en list van mensen, maar ook tegen de poorten van de hel, is dat we rechtvaardig en zalig worden door het geloof in Christus, zonder toedoen van welk werk dan ook.

Dat hervormde levens.
En de kerk.
En dat doet het nog steeds.

Luther wilde de kerk weer terugbrengen bij de Bijbel.
Bij Christus.
Want zo snel doen we er iets van onszelf bij.
Goede werken.
Goed bedoeld.
Ik vind.
Ik denk.
Ik weet.
In plaats van drie sola’s.

Misschien is de eerste van de 95 stellingen wel het meest veelzeggend.
Voortdurend hervorming.

Stelling 1
Toen onze Heere en Meester Jezus Christus zei: ‘Doet boete’ enz. (Matth. 4:17),wilde Hij dat het hele leven van zijn gelovigen een voortdurende boete is.

Leven uit genade is een leven van voortdurend zeggen:
niet ik, maar Christus.